Tekstil – Merhaba İşçi Cephesi okurları

Ben tekstil sektöründe çalışan bir işçiyim. Bu işyerine gireli yaklaşık üç ay oldu ve bu üç ay içerisinde sürekli toplantılar yapılıyor, daha fazla üretim yapmak için. Oysa zaten biz çalışanlar fazlasıyla üretim yapıyorduk ama yine de, patronun gözünü doyuramıyoruz çünkü, ne kadar çok üretim yapsak bir o kadarını daha istiyor.

Bizler çok yoğun çalıştığımız için doğal olarak hatalar da oluyordu ve yapılan her hatada toplantı yapılıyor ve hatalardan dolayı çalışan arkadaşlarıma ağza gelmeyecek laflar söyleniyor. Örneğin ustabaşı, Mısır’ın geri zekâlıları bile sizden daha akıllı diyor. Bundan dolayı işi bırakıp giden arkadaşlarım da oluyordu ama işi bırakıp gitmek hiçbir zaman çözüm değil çünkü, birlik olmadığımız ve örgütlenmediğimiz sürece gittiğimiz her işyerinde aynı baskılarla karşılaşırız. Çünkü bütün patronların görüşü aynıdır. Bizlere baskı yapıp sömürmedikleri sürece kazanamazlar ve servetlerine servet katamazlar.

Oysa birlik olup mücadele etsek, hiçbir patron kalkıp bize laf söyleyemez. Düşünün, o kadar baskıya rağmen ay sonu geldiğinde maaşlarımızı bile doğru dürüst alamıyoruz. Yemeğimizi bile gelen tabldotlar kötü olduğu için, çoğunu yemeden döküyoruz.

Hatta çalışan bir bayan arkadaşımız, fazla çalışmamızdan dolayı düşüp bayıldı. Biz çalışanlar arkadaşımıza yardımcı olmak için işi bırakıp hastaneye götürmek için toplandığımızda, patron buna bile gelip fırça attı, “burada ne oluyor?”, diye. Biz de arkadaşımız hasta onunla ilgilenip hastaneye götürmeye çalışıyoruz, dedik. Patron da, “Ya siz işinize bakın. O güçlü bir kadın, onun bir şeyi yok”, dedi. Ben bir kadın olarak çok üzüldüm ama işyerinde örgütlü olmadığımız için arkadaşımızı savunamadık bile. Onu hastaneye bile götürmediler.