Tekstil – Tek yol birlik ve mücadele!

Merhaba ben otuz beş kişilik bir atölyede çalışıyorum. Benimle birlikte çalışan arkadaşların ekonomik durumları hiç iyi değil; özelikle kiracılar için… Bizim işyerinde yemek ve servis yok. Yemek ve yol parası da almıyoruz, kendi cebimizden karşılıyoruz. Bu da çok büyük sorun oluyor.

Bazı arkadaşlarımız sürekli öğle yemeğini yarım ekmek arası peynir ve zeytin ile idare ediyorlar ve bazen de paraları olmadığı için öğle yemeğini yemeden çalışıyorlar. Aldıkları para ancak ev kirası, mutfak masrafı, elektrik ve su faturasına yetiyor.

Kemal Sunal’ın filimi hayatlarını özetliyor aslında. “Atla gel Şaban” filminde Kemal Sunal bir sakız firmasında beyit yazıyor ve aldığı para ev kirasına yetiyor; bakkal, manav ve kasaba ise borçlu kalıyor, o da at yarışı oynuyor.

Benim işyerindeki arkadaşlar da hem at yarışı hem de iddia oynuyorlar. Filim gereği Niyazi at yarışından para kazanıyor ve hayatı kurtuluyor. Ama gerçek hayatta bu biraz zor bir olasılık!

Evet, bazen iddiayı tutturuyorlar fakat en fazla yüz ya da iki yüz lira… O da hayatlarını kurtarmıyor haliyle. Ama hayatlarımızı değiştirebilecek bir yol var, o da patronlara karşı birlikte hareket etmek. Ancak bu şekilde bir şeyler yapabiliriz .