Asgari ücret tespit komisyonu yine şaşırtmadı

Yılın son ayında Asgari Ücret Tespit Komisyonu emekçinin temel ihtiyaçlarını dikkate almadan hazırlanan raporlarla toplandı. Sonuç açlık sınırının altında yaşamaya çalışan emekçi için gayet açık:

Ülkenin Çin gibi ucuz emek gücüne sahip ülkeler ile rekabet edebilmesi için emekçilerin daha zor şartlar altında çalışması. Tüm bunlar emekçinin hakkınca temsil edilmediği komisyonun olağan sonuçlarıdır.

Nitekim oturduğum mahallede evler boşalıyor ve birkaç aile bir araya gelip ev tutuyor. Otobüsler her geçen gün iş aramaya gidenlerle dolup taşıyor. Okulda daha makul fiyata yemek yiyebildiğimiz yemekhane önündeki kuyruk kampus dışına kadar uzanıyor. Ev kadınları, öğrenciler ve çocuklar yaşadıkları ekonomik sorunlardan dolayı -eğer bulabilecek kadar şanslılarsa- kayıt dışı ucuz emek olarak çalışmak zorunda kalıyor…

İşçinin cephesinde vaziyet böyleyken patronların cephesinde TÜSİAD’ıyla, MÜSİAD’ıyla, aynı orkestranın tek sesi avazı çıktığınca bölgesel “asgari” ücret diye haykırıyor. Bu şekilde ücret eşitliğinin de sağlanacağını savunmaktalar. Ne menem şeydir şu bölgesel asgari ücret dediğimiz? Bu uygulamanın bazı şehirlerde asgari ücretin 250 liraya kadar düşürülebilmesini amaçladığı öngörülüyor. Patronların bu eşitlik anlayışına göre ücretlilerin maaşları ve sosyal hakları insanca bir yaşam sürecekleri seviyede değil, tam tersi sefalette eşitlenebilir.

Çok açık ki asgari ücretin en azından temel ihtiyaçlarımızı karşılayabilecek bir ücret olması gerekir. Bunun yolu ise asgari ücretin yoksulluk sınırı üzerinde bir ücret olmasıdır. Türkiye’de 4 kişilik bir ailenin yoksulluk sınırı 2 bin 533 liradır. Asgari ücret de buna göre belirlenmelidir. Oysa asgari ücret açlık sınırı olan 773 liranın dahi altında, net 496 liradır. Doğal olarak talebimiz asgari ücretin yoksulluk sınırının üzerine çıkmasıdır. Kuşkusuz var olan tüm haklarımızın emeğin sınıf bilinçli örgütlülüğü ile verilen mücadele sonucu elde edildiği unutulmamalıdır.

Yazan: Deniz Mesut, 25 Aralık 2009