PETROKİMYA – Birleşmeden Kazanım Olmaz!

Merhaba arkadaşlar; Biz işçilerin üzerindeki baskı ve sömürü her gün artarak devam ediyor. Biz çalışanlar her gün evimize nasıl ekmek götüreceğimizi düşünürken, patronlar da bizleri sonuna kadar kullanmaktan çekinmiyorlar.

Benim çalıştığım fabrikada geçen gün yaşadığımız bir olayı anlatmak istiyorum.

Malum kış, sezon boyunca işler yavaşlıyor. Ama buna rağmen işler patronlar için yine tıkırında gidiyor. Yani patron yine yeteri kadar kazanıyor. Ama yine de kazançlarını arttırmak için biz çalışanlara verdiği üç kuruşa da göz dikmiş durumdalar. Bunun için de bizlere sadece çalıştığımız zaman ücret vermek istiyorlar.

Ekonomik krizden önce hafta içi mesai saati yüzde 50, hafta sonu ise yüzde 100’dü. Şimdi fazla mesai yasaklandı ve yerine esnek çalışma koşulu getirildi. Bunu bizlere uygulamak için elerinden geleni yapmaya çalışıyorlar. Bunu kabul etmeyen arkadaşlarıma da kapının yolunu gösterip, korkutmaya çalışıyorlar.

Size benden farklı bir bölümde çalışan iki arkadaşıma yapılan teklifi söyleyeyim: İş olmadığından dolayı kazanlar kapatılıyor. Bunun için Cuma ve Cumartesi gelmeyin işe, bunun yerine Pazar gelin çalışın. Bu durumu kabul etmeyen arkadaşlarımı ustabaşıyla tartışırlarken duydum. Arkadaşlarım “Hafta sonu çalışırız ama onun yerine iki gün işe gelemeyiz, ya da yüzde 100 mesaimizi alırız. Böyle olmazsa çalışmayız.”, diyorlardı. Buna karşılık ustabaşı da “Bunu ben yapmıyorum, patron böyle istiyor. Ya bu şekil çalışacaksınız ya da gideceksiniz; dışarıda sürüyle işsiz var, siz de onlara katılırsınız.” dedi.

Ben sadece bu konuşmaları dinlemekle kaldım. Açıkçası bir şey yapmak istemedim çünkü bu iki arkadaşı daha önce de savunduğum için yalancı durumuna düşmüştüm. Bu iki arkadaş her zaman bizim karşı geldiğimiz uygulamaları kabul eden arkadaşlardır. Onlar için bir şey yapmayı göze alamadım ama diğer arkadaşlarımla o akşam sohbet ettiğimde onlara; “Bu arkadaşlar ne kadar bizimle beraber yürümese de, onlara dayatılan bu sistem bize de dayatılacak. Bunun için şimdiden birlik olmamız gerekiyor.” dedim ve şimdiden birlik olmazsak, yarın geç olacağını da arkadaşlarımla paylaştım.

Bunun hazırlığı için sürekli arkadaşları bir arada tutup konuşmaya çalışıyorum. Arkadaşlarım da biliyorlar ki birleşmeden kazanım olmaz.