Kargo – Merhaba İşçi Cephesi okurları

Ben Ankara’dan gazetenin takipçisi bir çalışanım. Yaklaşık 1 ay önce bir yayınevinde işe başladım. Üniversite mezunu olmama rağmen günümüz koşullarında torpil olmaksızın kişinin kendi kapasitesini kullanarak işe girmesinin mümkün olmadığı bir ortamda, kendi bitirmiş olduğum bölümle hiç alakası olmayan, bir işte çalışmaktayım…

İşe başladığım ilk gün sabah 8’de işe gidip gece saat 02.30’da eve döndüm ve bu durum yaklaşık 15 gün sürdü. Bu 15 günlük süre zarfında kendimden çok şey gittiğini gördüm. Sürekli olarak yoğun çalıştığım için kendimde bir takım rahatsızlıklar hissetmeye başladım ve en önemlisi sosyal hayatımın bu 15 gün içinde hiç olmadığını gördüm.

Sabah işe gidiyor, gece de geç saatte eve dönüp uyuyordum. Ne bir arkadaşla oturup sohbet edebiliyor, ne de oturup 5 dakika haber izleyebiliyordum. İşte de yeni olduğum için bir şey diyemiyor, bu duruma göz yumuyordum. Ama gün geçtikçe gözüm açılmaya başladı ve neler yapmam gerektiğini öğrendikçe daha rahat etmeye başladım. En sonunda da kendime güvenip bu çalışma temposunun daha ne kadar süreceğini sordum. Aldığım cevap “belli olmaz” diye bir cümleydi. Bu cevap beni hakikaten çok üzmüştü… Çaresiz bir kenara çekilip çalışmaya devam ettim.

Sonunda diyeceğim şu ki İC okurları, eğer bizler böyle sesimizi çıkarmadan bir kenarda kalırsak bizim üstümüzden para kazanıp servetine servet ekleyenler daha da güçlenecektir. İşte bu adaletsizliğe bir son vermek için sesimizi duyurmalı ve haklarımız için sonuna kadar mücadele etmeliyiz.

Saygılarımla…