Tekstil – Çoklar ama hiç yoklar!

Tekstil işçisiyim. Yıllardır bu sektörde çalışıyorum. Uzun süredir de hiçbir sosyal güvencem olmadan çalışıyorum. Yaşım itibarı ile sigortasız çalışıyorum. Sigortası olan bir iş bulamadım. Daha önceki yıllarda sigortalı çalışıyordum. Güvencesi olmadan çalışan yalnız ben değilim, biliyorum; ama yine de kendi kendime sorup duruyordum, “Neden?” diye. Bir araştırma yapmaya niyetlendim sonuçlarını siz İşçi Cephesi okurlarıyla paylaşmak istiyorum:

Türkiye’de dört milyon altı yüz bin tekstil işçisi mevcut. Bu işçilerin tam dört milyonu kayıt dışı yani hiçbir sosyal güvenceye sahip değil. Yani aslında yoklar…

Peki devlet bunun farkında değil mi? Tabii ki farkında, 560-600 bin arasında kayıtlı tekstil işçisi var. Peki, kaçı sendikalı derseniz, 2009 verilerine göre sendikalı tekstil işçisi sayısı çoğunluğu dokuma sektöründe olmak üzere 86 bin 940.

Bu durumu gördüğümde işin boyutları beni gerçekten şaşırttı, bu kadarını doğrusunu isterseniz beklemiyordum. Devlet güvencesiz çalışmaya göz yumuyor, bunun başka açıklaması yok.

O zaman “ne yapmak lazım?” diye sorarsanız ben de bilmiyorum ama tek şey varsa oda el ele verirsek çözüm daha kolay… Hani diyorlar ya “sen yoksan bir eksiğiz” diye tam da öğle… İşte çözüm burada başlar diye düşünüyorum yani birlik beraberlikle…

Kısacası, örgütlü işçi yalnız değildir.