Tekstil – Merhaba arkadaşlar

Ben tekstil sektöründe çalışan bir kadın işçiyim. Tekstilde çalışan işçiler bilir ki biz paramızı hiçbir zaman zamanında ve tam alamayız, sigortamızı yaptıramayız. Bu sektörde çalışalı 7-8 yıl oluyor ve her yerde gördüğüm gibi burada da kadınlar, kadın oldukları için daha fazla eziliyor. Patronlar kendilerince bir yol bulmuşlar: “Bazı kadın arkadaşlar erkenden paralarını alıyorlar”. Bunu sorduğumdaysa, sen de patronun her dediğini yaparsan paranı zamanında alabilirsin, dediler.

Yani bazı kadın arkadaşlarımız patronlarıyla kişisel yakınlık kuruyorlardı. Bunu duyunca çok şaşırdım ve üzüldüm. Onlara her seferinde bu tür şeylere gerek olmadığını söyledim. Ancak bana bu işlerin öyle yürümediğini, paralarını alabilmek için bunu yaptıklarını ya da “erkek” olan patronlarının sözlerine kandıklarını söylediler. Şunu biliyorum ki, bunu yapan arkadaşlarım bilinçsizler ve patronlar da onların bu halinden yararlanıyor. Emeğimizi sömürdükleri yetmiyor, bir de bedenimizi sömürüyorlar. Öyle şeyler oluyor ki, bir süre sonra kadınları bu durumlara mecbur bırakıyorlar. Patronlarla konuşmak istemediklerinde dahi onları işten atmakla tehdit ediyorlar.

Biz kadınların omzunda o kadar yük birikmiş ki… Hayatımız boyunca yaşamı yeniden üretiyoruz; ev işlerini yapıyor, çocuklara, yaşlılara, hastalara biz bakıyoruz… Bunların üstüne ev içinde harcadığımız emeği yok sayıyorlar. Sanki sadece kadınlar ev işi yapmak zorundaymış, bir tek kadınlar ev işi yapmayı bilirmiş gibi. Oysa ev işlerini yalnızca biz kadınların yapmasını reddetmeliyiz! Hem dışarıda çalışıp para kazanıp hem de eve bakmak zorunda kalmayı reddetmeliyiz! Evde, sokakta, işyerlerinde erkeklere boyun eğmeyi reddetmeliyiz! Ve bunları bilen kadınlar olarak bilmeyen kadın arkadaşlarımıza anlatmalıyız, onlarla bir araya gelmeliyiz. Çünkü biz kadınlar ancak bir araya gelirsek güçleniriz.