Tekstil – Canımızın bile kıymeti yok

Merhaba arkadaşlar ben tekstil işçisi bir kadınım. Günde 15 saat çalıştırılıyoruz. Üstelik bunu yaparken, yorulmaya, hasta olmaya bile hakkımız yok. Yine 15 saat çalıştığım ve hastalığım yüzünden izin istediğim günlerin birinde patron bana eve gidince dinlenebileceğimi söyledi. Sanki günden geriye kalan 9 saat, uyumak, iyileşmek ve yeni iş gününe hazırlanmak için yeterli bir zamanmış gibi.

Mesai dolduğunda patron kendi kullandığı servisiyle beni her zamanki yerde indirirken, inmemi beklemeden gaza bastı, ben de artık dayanamayacak halde olduğumdan düştüm, bayılmışım. Uyandığımda evdeydim ve çenem kırık bir halde yatıyordum, doğru dürüst konuşamıyordum bile. Ne olduğunu ben de tam anlayamıyordum, nasıl düştüğümü, neden evde olduğumu. Beni hastaneye ablam götürdü. Olay rapora iş kazası olarak yansımadı ama ablam durumu öğrendiğinde patronla konuşup maruz kaldığım muamelenin bir insana yapılamayacağını ve şikayetçi olacağını söyledi. İş yerindeki arkadaşlarım da bana destek oldular. Tazminat alamadım, o halde kapının önüne bırakılmış olmanın ağırlığını üzerimden atamadım ama istirahat süremde sigortam kesilmedi ve maaşımı tam olarak aldım. Görüyorum ki, mesele canımız bile olsa, patronların umurunda değil ve biz sesimizi yükseltmedikçe bizi sömürmeye devam edecekler.