Cihan artık özgür, ama…

“Cihan’ı almaya gidiyoruz” demiştik . Arkadaşımızı onların elinden aldık. Başarmış olmanın mutluluğu tarif edilemez. Fakat, sürece dair birkaç söz söylemek yerinde olacaktır. Zira; süreç henüz bitmedi, Cihan henüz beraat etmiş değil, operasyonlar ve tutuklamalar ise hâlâ devam ediyor.

Okullarda disiplin soruşturmaları ve uzaklaştırma başta olmak üzere, çeşitli cezalarla kurulan baskı devam ederken, yeni tutuklamalar ve tahliyeler birbirini izliyor. Dolayısıyla, tutuklu öğrencilerin sayısına dair kesin bir veri elde etmek oldukça güç. Öte yandan, bu durumu salt bir sayı meselesine indirgemek yanlış bir algıya neden olabilir. Belirtmek gerekir ki, çoğunluğunu Kürt veya örgütlü ve politik duyarlılığı olan öğrencilerin oluşturduğu bu toplam, rejimin niyetini açık ediyor. Sadece Cihan’ın davasında yaşanan ve gazetemizde sık sık haberini yaparak dile getirdiğimiz olaylar dahi gösteriyor ki, keyfilik bu rejimin iliklerine işlemiş ve adalet onların eline bırakılamayacak kadar hayati bir mesele.

Sudan sebeplerle tutuklu bulunan öğrenciler, eğitimlerine devam edebilmek için ihtiyaç duydukları ders notu ve kitaplara ulaşabilmek, sınavlarına girebilmek için ayrıca mücadele vermek zorunda kalıyorlar. Bununla beraber, üniversitelerde git gide yaygınlaşan tutuklamalar, üniversite bileşenleri arasında kısmi de olsa bir kaynaşmayı beraberinde getiriyor. “Öğrencime Dokunma!” adıyla çeşitli üniversitelerden öğretim elemanlarının başlattığı kampanya bu açıdan oldukça önemli. “Sınıflarda öğrencilerimizle tam mevcutlu olarak bir arada olmak istiyoruz!” diyen öğretim elemanlarıyla beraber mücadelemizin daha da güç kazanacağına inanıyoruz. Arkadaşımız Cihan’ın ve diğer tüm tutuklu öğrencilerin beraatını talep eden mücadelemize devam edeceğiz. Bu mücadelenin ancak, tutuklamalara sebep olan Terörle Mücadele Kanunu’nun kaldırılması ve Özel Yetkili Mahkemelerin lağvedilmesiyle başarıya ulaşacağına inanıyoruz.