Temmuzda zam için birleşelim

Yerel seçimlerden sonra solun seçimlerin kaybedeni olduğu, genel anlamıyla istenilen sonuçların elde edilemediği çokça konuşuldu, yazıldı. Emekten yana olduğunu ifade eden sosyalist partiler ve çevreler sınıfın acil taleplerini ve ihtiyaçlarını seçimlerde layıkıyla taşıyamadılar. Bunun en önemli sebeplerinden birisi paramparça ve genellikle birbirinden izole, etkileştiği anlarda ise yıkıcı bir rekabetle yürütülen seçim çalışmaları yapılmasıydı.

Ardından 1 Mayıs geldi. Türkiye genelinde, seçim zaferi alan CHP’nin damga vurduğu bu 1 Mayıs kutlamaları da emeğin ihtiyaçlarını ve taleplerini ele almaktan oldukça uzaktı. OVP’nin kefili olan CHP, emekçilerin en önemli günü olan 1 Mayıs’ı sendikal bürokrasinin de yardımı ile kendi hegemonyası altında sonuçlandırdı.

Fakat bu parçalılığı aşmak için önümüzde bir fırsat var. Bilindiği üzere Mehmet Şimşek önderliğindeki büyük sermaye sahiplerinin programı olan Orta Vadeli Program bu sene temmuzda asgari ücrete zam yapılmamasını öngörüyor. 1 Mayıs’ın ardından emekçi sınıfın başta mücadeleci kesimleri olmak üzere birçok katmanından emekçi temmuz ayında zam yapılmayacak oluşuna oldukça tepkili.

Öbür tarafta OVP’nin bir diğer çıktısı olan, faizlerin yükselmesiyle birlikte artacak olan işsizlik sorunu var. Rejim, seçim başarılarını bütün emekçileri bir sefalet ücreti olan asgari ücrette eşitleyerek işsizliği belli bir seviyede tutan çalışma rejimine dayandırıyordu. Fakat IMF’siz IMF programı olan OVP’nin emekçilere karşı uygulayacağı kemer sıkmadan sonra bunun değişeceğini öngörebiliriz. Bu noktada da işten atmaların yasaklanması talebi öne çıkacaktır.

Emekçilerin en acil talebi etrafında bir kampanya

Bugün bir Emek İttifakına sahip olmamamız emekçilerin durumunu en çok belirleyen gerçek. Sermaye ittifaklarına karşı bir Emek İttifakı ihtiyacı emekçilerin talepleri etrafında birleşerek, birbirinden kopuk ve izole işçi direnişlerini, örgütlenmeleri birleştirerek aşılabilir. Emekçilerin bir “sınıf” olarak hareket edebilmesi en yakıcı ihtiyacımız, bu krizi ancak sınıfın etrafında ve sınıf için kenetlenerek aşabiliriz.

Seçimde emekçilere verilen parçalı ve dağınık kare, ardından gelen 1 Mayıs’ın emekten ve sınıftan uzak hali ancak talepler etrafında ortak çalışmalar ve kampanyalar yürüterek aşılabilir.

Temmuz ayında zam ve ücretlerin üç ayda bir gerçek enflasyon oranında artırılması talepleri bizim için iyi bir başlangıç olacaktır, fakat bütüncül bir mücadele programına ihtiyacımız olduğu gerçeğini unutmamak gerekir. Mücadelelerle sınanan bir ortak eylem planına doğru yol almalıyız. Bu sayede emekçilere, düzen partilerine ve ittifaklarına gerçek bir alternatif inşa edilebileceğini gösterebilir, her yerde dillendirdiğimiz birlik çağrılarının altını gerçek anlamıyla doldurmak için değerli bir adım atmış oluruz.