TEKSTİL – Patronun zararı

Zenginliğini paylaşamadığım patronun zararını neden paylaşayım?

İşyerimde kriz başladığından bu yana sürekli işçi çıkarılıyor. Kesin sayı belli değil ama yüzlerce arkadaşımız işini kaybetti.

İşyerimizin Türkiye’nin birçok yerinde şubesi olduğu için işten çıkarılmaları takip etmemiz olanaklı olmuyor. Benim bulunduğum yerde çalışanların yaklaşık %20’si işten atıldı. Türkiye çapında da böyle olduğunu sanıyorum.

Yemekten çaya, yoldan tuvalet kâğıdına kadar her şeyden ciddi kısıntılar yapıldı. Örneğin sabahları kahvaltıda kişi başı bir poğaça ya da simit verilirdi. Bu bile kaldırıldı. İşten çıkarılan arkadaşlarımızın yerlerine yenileri alınmıyor. Onların işleri bizler arasında paylaştırılıyor. Bu da bir kişinin iki hatta üç kişilik iş yapması anlamına geliyor. Önümüzdeki günlerin neler getireceğini ise bilmiyoruz.

Bildiğimiz bir şey varsa o da krizin daha uzun süre devam edeceği. Kriz devam ettikçe biz işçi ve emekçiler de ekmeklerini yitirmeye devam edecek gibi görünüyor. Tabii ki böyle olmak zorunda değil. Biz işçi ve emekçiler örgütlü olursak, bir arkadaşımız işten atıldığında hep birlikte hayır dersek patronlar istedikleri gibi at oynatamazlar. Patronun saldırılarına karşı mücadele eder, direniş gösterir ve gerekirse grevle cevap verirsek kuşkusuz köpeksiz köyde değneksiz dolaşanlar istediklerine ulaşamaz.

Dediğimi gibi şimdiden birçok arkadaşım işten atıldı. Poğaçadan çaya her şeyimizde kısıntı oldu. İki üç kişinin işini tek başımıza yapmak zorundayız. Patrona bunların yine de yeteceğini sanmıyorum. Önümüzde Temmuz ayında zam dönemi gelecek. Zam almak bir yana patronun ücretleri düşürmek için şimdiden plan yaptığına eminim.

Biz işçilerin, alın teri dökerek emeğiyle geçinenlerin krizin faturasını ödemek zorunda kalmasını kabul etmiyorum. Yıllarca kar eden patronlar bizlere ne kar payı dağıttı ne de yüksek zam yaptı. Zenginliğini paylaşamadığım patronun olmayan zararını neden paylaşayım! Eğer patron zarar ediyorum, maaşları ödeyemiyorum diyorsa kendisine önerim var: Bırak işyerini biz işletelim. Ücretleri de öder, poğaçaya çaya da para yetiririz. Yeter ki işçiler olarak isteyelim!

Okur Mektubu