Petro Kimya – İşten Atmalar Başladı

Merhaba arkadaşlar, ben petro kimya sektöründe çalışan bir işçiyim. Daha önceki mektuplarımda da belirttiğim gibi birlik ve örgütlülüğün ne kadar önemli olduğunu her gün biraz daha iyi anlıyorum çünkü, patronların biz işçiler özerindeki baskılar gittikçe artıyor. Bizleri daha ucuz ve zor şartlar altında çalıştırmak için ellerinden geleni yapıyorlar. Nasılsa onlara yandaşlık eden devlet var, istediklerini yasalaştırıp kendi istediklerini rahat bir şekilde uyguluyorlar.

Bizler ise işsiz, sokaklarda her kapıyı çalıp iş ararken onlar bizleri işsiz bırakmak için elerinden geleni yapmaya çalışıyorlar. İşsizler ordusu onların işine yarıyor, biz çalışanlar ise her gün daha esnek ve zor şartlar altında çalıştırılıyoruz. Karşı çıkamıyoruz çünkü örgütlü değiliz. Kişisel olarak patrona karşı çıktığımızda da kendimizi kapıda buluyoruz. Nerdeyse en kötü şartlarda bile çalıştığımızda, en azından çalıştığımız için şükür ediyoruz. Zaten patronların da isteği de bu değil mi? bize söyledikleri de, “Bak dışarıda işsizler ordusu var, bir ilan astığımızda kapının önüne dolarlar, işinizden olmak istemiyorsanız adam gibi çalışın ve bizim istediğimiz şekilde çalışın”, oluyor.

Buna örnek olarak, kendi çalıştığım fabrikadan bir deneyimi paylaşabilirim. Geçen mektubumda yazmıştım, patronun bizleri mesaiye bıraktırıp mesai saatini normal ücret üzerinden çalıştırmak istediğini. Buna karşı çıkan arkadaşlarım vardı, hemen kabul edip çalışmaya başlayan arkadaşlarım da vardı. Karşı çıkan arkadaşlarımla daha önce de konuşmuştum, hep beraber karşı çıkarsak patrona geri adım attırabiliriz diye. Birçok arkadaşım söylediğim gibi karşı çıktılar ve patron geri adım attı. Mesaiye kalıp eski sistemde olduğu gibi mesai saatlerimiz yüzde 50 hesaplanacak.

Patrona geri adım attırdığımız için sevindim ama hesaplamadığımız bir şey daha vardı. Patron karşı çıkanları işten atmaya başladı. Şu ana kadar 3 arkadaşım işten atıldı ve biz karşı çıkamadık çünkü, birlik olup patrona geri adım attırdığımız gibi bir arada değildik ve örgütlü değiliz. Arkadaşlarıma ne yapalım diye sorduğumda da kimseden karşılık alamadım çünkü, gözleri korkmuştu bizleri de işten atarlar diye. Evet en büyük korkumuz da bu.

Bizler korktuğumuz sürece, birlik olmadığımız sürece, patronlara boyun eğmek zorunda kalacağız. Boyun eğmek zorunda kalmamak için korkmak yerine örgütlenelim ve birlik olalım. Çünkü kaybedecek bir şeyimiz yok. Bugün mücadele etmezsek yarın başımıza geldiğinde mücadele etmekte ne kadar geç kaldığımızın farkına varırız. Geç olmadan bugünden örgütlenelim, mücadeleye bugünden başlayalım. Hep beraber birlik olduğumuzda göreceğiz ne kadar güçlü olduğumuzu ve korkması gerekenin bizler değil de onların olduğunu. Daha net göreceğiz çünkü, bizim kaybedecek zincirlerimizden başka bir şeyimiz yok ama onların servetleri var.