GSI: Bu politikayı sonlandırmak için genel grev!

El Khomri[1] yasasını kim istiyor? Kapitalistler, Avrupa Birliği’ne üye devletlerin on yıllardır başında bulunan ve kapitalizme hizmet eden hükümetler. Bu karşı-reform programını birlikte tasarladılar ve Brüksel Komisyonu büyük bir çaba ve kararlıkla bu programı yönetiyor.Luxemburg eski Başbakanı ve AB Komisyonu Başkanı J. C. Junker’in, istediği modelin Yunanistan’a dayatılan model olduğunu gizlemeden “Valls[2] hükümetinin gerçekleştirmek istediği iş mevzuatı reformu, yapılması gerekenlerin yalnızca küçük bir kısmını oluşturuyor” şeklinde kem küm etmeden konuşması bundandır (Les Échos ; 29-30/04/2016).

El Khomri yasası yapılması gerekenlerin yalnızca küçük bir kısmı mı?

El Khomri yasası yapılması gerekenlerin yalnızca küçük bir kısmı. Bu acımasız politika, AB’ye üye devletlerin kapitalist hükümetleri tarafından imzalanan antlaşmalar aracılığıyla ülke ülke pompalanması; kıta emekçileri ile gençliğine dayatılması bundandır.

El Khomri yasası yapılması

gerekenlerin yalnızca küçük bir kısmı. UMP’nin[3] açık arttırmaya yüksek bir teklif vererek katılması ve böylece hükümete tasarıyı “sol bir proje” olarak sunmak için büyük bir fırsat vermesi bundandır.

İşçiler her gün işten atılma, işyerinin kapatılması ya da yurt dışına taşınması tehdidi ve şantajına maruz kalırken El Khomri yasası, İş Kanunu’nun altını işletme işletme oyacak ve işçiler arasındaki rekabeti örgütleyecek bir saldırıdır.

El Khomri yasası, milyonlarca aktif çalışan ya da emekli, işçi ya da işsiz, stajyer işçi, lise ya da üniversitelinin yaşam ve iş koşullarının kötüleşmesine neden olacaktır.

İşte AB Komisyonu ve Hollande-Valls-Cazeneuve[4]-El Khomri hükümetinin, bu habis yasanın, 2005 yılında reddedilen AB Anayasası Andlaşması gibi yapılması gerekenlerin yalnızca küçük bir kısmı olduğunu düşünmelerinin nedeni budur.

Saldırıya aynı şekilde cevap vermek

Seferberliğe karşı ne söylenirse söylensin, herkes saldırıya aynı şekilde cevap vermek gerektiğini anlaşmış durumda. İşçi ve gençlerin ezici çoğunluğu, “Jobs act” ve “istihdam yasası”nın güvensizlik oylaması dayatmasıyla parlamentodan geçirildiği İtalya’da olduğu gibi, Anayasa’nın 49-3 maddesiyle bize dayatılmak istenilen El Khomri yasasının geri çekilmesi talebini ileri sürmeye hâlâ devam ediyor.

Evet, El Khomri yasasına karşı birleşen işçiler ve gençlik, hükümete karşı bir genel grev, ulusal eylem, seferberlik örgütlemek için yaklaşık 4 aydır mücadele ediyorlar.

Yaklaşık 4 aydır işçi ve gençler, tabanlarının reddettiği sendika önderliklerince yönetilen bir bölünme ve dağılma politikasıyla karşı karşıya. Bu sendika önderlikleri, her türlü iftira, hakaret, tehdit, kışkırtmaya başvuran ve eylemciler ile sendikacılara uygulanan baskıyı örgütleyen MEDEF’in hizmetindeki bu hükümetten kopmak yerine onunla pazarlık masasına oturmanın yollarını telaşla arıyorlar.

Peki, işçi ve gençlerin El Khomri yasasının geri çekilmesini istediklerini anlamak için bir “halkoylaması” mı gerekir? Acil ihtiyaç, 2017 Cumhurbaşkanlığı seçimlerine hazırlanmak ve bunun için “tüm sol partileri kapsayan bir önseçim” mi yoksa hükümeti, MEDEF[5]’i, CFDT[6] önderliğini, AB Komisyonu’nu ve işçiler aleyhine düzenlemeler yapan sözde Avrupa Sendikalar Birliği’ni yenilgiye uğratmak için seferberliği, genel grevi en üst düzeye ulaştırmak mı? Aciliyet misillemede!

Avrupa ölçeğinde misillemede bulunmak

Almanya işçileri, talepleri için ve toplumsal gerilemeye karşı artan bir kararlıkla seferber oluyorlar: Deutsche Post, Deutsche Bahn, Amazon, Lufthansa… Adını, 2013 sonunda Hollande tarafından Elysée sarayında kabul edilen ve Volkswagen’in eski İK müdürü Hartz’tan alan yasaların sonuçlarına tepki gösterenlerin sayısı giderek artıyor. Bu yasalar, Almanya emekçilerinin üçte birini yoksulluk ve güvencesizliğe sürükledi.

Belçika işçiler, kamu hizmetlerinin dinamitlenmesine ve Başbakan Michel’in Ocak 2017’de geçirmeye hazırlandığı 10 tedbire (El Khomri yasasının karşılığı) karşı seferber oluyorlar.

Hükümetlerin, AB’nin ve onun kurumlarının işçilere karşı saldırıları, kıta ölçeğinde bir cevap verilmesini gerektiriyor.

Çünkü AB andlaşmaları aracılığıyla hayata geçirilen bu politikayı sonlandırmak gerekiyor ve bu doğrultuda yapılacak ilk şey, hükümeti El Khomri yasasının geri çekmeye zorlamaktır.

Kapitalistlerin, MEDEF’in ve onların hükümetinin hak ettiği tek yanıt olan genel grevin yolunu açacak toplantılar, genel kurullar, meclisler birlik içinde düzenlenmelidir.

El Khomri yasasının geri çekilmesi için,

Olağanüstü hâlin derhal kadırılması için,

İşçi ve gençlik karşıtı politikaların sonlandırılması için,

Borçların reddedilmesi için,

AB’nin kapitalist andlaşmalarının ilgası için,

Hükümeti düşürmek için,

İşçiler için bir işçi hükümeti perspektifinin yolunu açmak için

Genel grev!

 

[1] El Khomri: Sosyalist Parti hükümetinin Çalışma Bakanı, İş Kanunu’nda önemli değişiklik öngören tasarı, onun adıyla anılıyor.

[2] Valls: Fransız başbakan.

[3] UMP: Açılımı Halk Hareketi için Birlik olan Fransız sağ burjuva parti. 25 Mayıs 2015’te bu parti, “Cumhuriyetçiler          adını almıştır.

[4] Cazeneuve: İçişileri Bakanı.

[5] MEDEF: Sermayenin önemli kısmını bir araya getiren en büyük işveren örgütü. TÜSİAD’ın Fransa’dakli karşılığı.

[6] CFDT: Fransa Demokratik Emek Konfederasyonu. Ülkenin üç büyük işçi sendikal örgütünden biridir. Hükümetlere yakınlığıyla ve iş yasasına detek vermesiyle bilinir.