Arjantin’de genel grev ve yükselen işçi demokrasisi

Arjantinli işçiler hükümet karşıtı sendikaların yaptığı 24 saatlik genel grev çağrısıyla 11 Nisan’da ülke çapında iş bıraktı. Özellikle ulaşım ve otomotiv sektörleri sendikalarının ve Izquierda Socialista (Sosyalist Sol) gibi devrimci Troçkist partilerin büyük destek verdiği grev ülke çapında hayatı durdurdu. Havayolu ve taksiler de dahil olmak üzere ülkedeki hemen hemen tüm toplu taşıma ve ulaşım seferleri durdu; Ford, Toyota, Honda gibi büyük otomotiv fabrikalarındaki üretim neredeyse sıfıra indi.

Artan işsizlik ve 2014’te yıllık oranı %50’yi geçmesi beklenen enflasyona, düşük ücretlere, esnek ve güvencesiz çalışmaya ve Kirchner hükümetinin kamu harcamalarına verilen desteği giderek azaltmasıyla Ocak ayında toplu taşımaya gelen zammın ardından geçtiğimiz günlerde su ve doğalgaz fiyatlarında yapılan ortalama yüzde 50’lik artışa protesto için sokağa çıkan bir milyonu aşkın işçi hükümete mücadelelerinde kararlı olduklarını gösterdi.

Bu grev iktidara geldiği 2007 yılından beri ülke burjuvazisinin çıkarlarına yönelik IMF eksenli neoliberal kemer sıkma politikalarıyla işçi sınıfının yaşam koşullarını gün geçtikçe kötüleştiren Peronist Kirchner hükümeti döneminde Kasım 2012’de gerçekleşen ilk genel grevin ardından yapılan ikinci genel grev. Grevin ardından hükümet kanadından gelen, ekonomik önlemler ve kemer sıkma politikalarında değişime gidilmeyeceği yolundaki açıklamalara 1 Mayıs’ta tekrar sokakları dolduran işçilerin cevabi ise “Bir sonraki hedefimiz 36 saat” oldu.

11 Nisan genel grevinin arka planında ise işçi demokrasisi temelinde yükselen ve bürokrasi karşıtı bir sendikal mücadele hareketi bulunuyor. Son olarak Mart ayında başlayan öğretmen grevinin işçi hareketinin geneline yayılması kaygısıyla çeşitli sendika bürokratlarının greve yönelik takındığı pasif, hükümet ve patron yanlısı tavır karşısında, pek çok devrimci sendika bir araya gelerek FIT (Solun ve Emekçilerin Cephesi) bileşenlerinin de desteğiyle bir Mücadeleci Sendikalar Birliği kurdular. Oluşturulan bölgesel ve yerel komiteler aracılığıyla ortak taleplerini belirleyen ve isçi sınıfı mücadelelerinin birleşmesini hedefleyen Mücadeleci Sendikalar Birliği’nin sendika federasyonlarına uyguladığı basınç genel grev çağrısının yapılmasında büyük rol oynadı.

Uluslararası işçi dayanışması ve işçi demokrasisi temelinde işçi sınıfının örgütlü mücadelesini sahiplenen bürokrasi karşıtı tüm sendikal hareketleri destekliyor, Arjantin’deki işçilerin mücadelesini ve Mücadeleci Sendikalar Birliği’ni selamlıyoruz.