Tofaş fabrikasında çalışan bir kadın işçiyle sohbet

Tofaş Fabrikası önündeki direnişte yer alan bir kadın işçiyle yaptığımız sohbeti sizlerle paylaşıyoruz.

İşçi Cephesi (İC): Bize biraz hayatınızı anlatabilir misiniz?

Tofaş işçisi (Tİ): Ben bundan önce bulaşıkçı olarak çalıştım. Bankada temizlikçilik yaptım. Sekiz yıldır da Tofaş Fabrikası’nın yedek parça bölümündeyim. Aynı zamanda bir oğlum ve birçok akrabam da benimle birlikte fabrikada çalışıyor. Onlar şu anda burada, fabrika önündeler. Ben de az önce onlara battaniye götürdüm, gece ayaz oluyor çünkü, dedim ya oğlum, akrabalarım burada kalıyor.

Benim diğer oğlum da Tavşanlı madenlerinden birinde çalışıyor. Soma felaketinin yaşandığı dönemde çok zor günlerden geçtik birlikte, çok etkilendik. Hatta oğlum, 18 işçinin toprak altında mahsur kaldığı Ermenek madenine giderek kurtarma çalışmalarına katıldı. Soma’dan ve Ermenek’ten sonra oğlum gibi bizler de mücadele etmek zorunda olduğumuzu biliyoruz. Bu yüzden bugün buradayız.

İC: Bize direniş sürecinden biraz bahsedebilir misiniz? Sizce süreç nasıl ilerleyecek?

Tİ: Bosch işçilerinin aldığı yüksek zam oranına karşılık, bizler aynı sendikaya üye olmamıza rağmen bu zamdan yararlanamadık. Renaut işçilerinin Türk-İş sendikasından istifa etmeleri ile bir direniş başladı. Tofaş fabrikası işçileri olarak direnişe bizler de katıldık. Üretimi durdurduk. Şunun çok iyi farkına vardık ki, her şeyi biz üretirken en kötü şartlarda çalışıp en düşük maaşı alanlar bizler oluyoruz. Maaşlarımız ve çalışma koşullarımız düzelinceye ve patrondan farkı olmayan sendikayı başımızdan def edinceye kadar üretmeyeceğiz !

İC: Peki fabrikadaki kadın yoğunluğu ve kadınların direnişteki yeri hakkında neler söyleyebilirsiniz?

Tİ: Bu civardaki fabrikalarda pek çok kadın çalışıyor, çoğunlukla yedek parça üretiminde yer alıyorlar. İşin aslı kadınlar burada önceleri tarımla ilgileniyordu. Fakat devletin tarımı bitiren uygulamalarından sonra bizler de farklı işlerde çalışmaya başladık. Bense şimdi buradayım. Bu fabrikada ve direnen diğer fabrikalarda çalışan kadınlar olarak bizler de mücadeleye içerisindeyiz ve mücadeleyi daha fazla sahiplenmek zorundayız. Çünkü kadınların omzunda yalnızca fabrika içerisinde değil, yaşamın her alanında yük var. Bu yüzden sesimizi duyurmaya mecburuz.

İC: Son olarak söylemek istediğiniz bir şey var mı?

Tİ: Desteğinize ihtiyacımız var. Çünkü her iş yerinde çok büyük sıkıntılar var. Ben bugün Soma’dan, Ermenek’ten, Renault’tan ve Tofaş’tan bahsettim. Kim bilir daha kaç işyerinde sorunlar yaşanıyor. Fakat bizler işçiler olarak birlik olmak zorundayız, başka çare yok.