Lübnan, 21. yüzyılın başlangıcından itibaren sermaye açısından “huzurlu” ve “istikrarlı” bir ortamın oluşamadığı sayısız Ortadoğu ülkesinden birisi. Senelerden beri ülke içi gerilimler ve çatışmalar, Lübnan işçi sınıfına nefes dâhi aldırmıyor. Yönetim krizini aşamayan Lübnan rejiminin karakteri, derin bir bunalımla özdeşleşmiş durumda. Bugün gelinen noktada Lübnan’ın bir cumhurbaşkanı yok ve hükümetin istifası da kitleler nezdinde dile getirilen öncelikli taleplerden birisi.
Geçtiğimiz günlerde Lübnan’da çöp toplamama krizine ve yolsuzluklara karşı başlayan eylemler, kısa bir süre içerisinde rejim karşıtı geniş seferberliklere dönüştü. Çöpleri toplamaya dâhi bütçe ayırmayan bir hükümetin yolsuzluk maceraları gerçekleştirmesinin Lübnanlı kitlelerde yarattığı öfke birikimi, kendisini “Halk devrim istiyor!” ve “Halk rejimin yıkılmasını istiyor!” sloganlarında gösterdi.
Başkent Beyrut’taki tek çöp toplama şirketinin Temmuz ayının ortasından bu yana faaliyetlerini durdurması ve çöp toplama merkezlerinin kapatılması, büyük çöp yığınlarının oluşumuna sebebiyet vermişken, bu durum genel halk sağlığı bağlamında ciddi tehlikeleri ve salgın hastalık ihtimallerini gündeme getirmişti. Hükümet ise bu duruma yönelik olarak iki ay boyunca ne bir program açıklamıştı, ne de bir adım atmıştı.
Hükümetin adım atacağına dair duydukları inancı kaybeden ve “Kokunuz çıktı!” sloganı etrafında birleşerek Riyad es-Sulh Meydanı’nda eyleme geçen binlerce kişinin çaktığı kıvılcım ise kısa süre içerisinde ulusal çapta bir seferberliğe evrildi. Seferberlikler sırasında ekonomik, siyasi ve toplumsal sorunların kınandığı dövizler taşınırken dini mercilerin de yolsuzluklara adının karıştığı söylenerek Lübnan Müftüsü Abdullatif Deryan ve Maruni Patriği Beşşara er-Rai’nin yargılanmaları talep edildi.
Bugün gelinen noktada ise Lübnanlı işçi ve kent yoksulu kitleler, hükümeti, generalleri, polisleri, emperyalizmi ve Hizbullah’ı kastederek “Biz tek, siz hepiniz!” sloganını haykırıyorlar.
Yorumlar kapalıdır.