Brezilyalı işçiler mücadeleye çağırıyor!

Geçtiğimiz Ekim 2008’den beri burjuva basın, otomotiv devi General Motors’un -GM- haberleriyle çalkalanıyor.

Devlet hazinesinden aldığı 13,4 milyar dolar yetmeyip bir de 16,6 milyar dolarlık da ek yardım isteyen GM iflastan dönebilecek mi? Birkaç on bin işçiyi daha işten çıkarırsa zararın bir tarafından dönüp yine kâr edebilecek mi? Saat ücretlerinde yapacağı kesintiyle 1 milyar dolar tasarruf planında, Birleşik Otomotiv İşçileri Sendikası ile anlaşabilecek mi?

Gerçekten bu sorular Wall Street Journal’ın son bir yıldır manşetlerinden inmeyenler. Son birkaç gündür ise, GM’nin Opel’i Fiat’a devredeceği haberlerini okuyoruz. Bu haberlerle, hem Opel’in zararının tamamını karşılama yükümlülüğünden kurtulan Alman Hükümeti’nin hem de GM’nin rahat bir nefes aldığını öğreniyoruz. Bahsi geçen Opel, GM’nin 80 yıl önce yine bir iflastan kurtulmak için aldığı, bugün Avrupa’da 54 bine yakın işçinin çalıştığı Opel.

Ya Fiat? Dört-beş yıl öncesine kadar kendi fabrikalarında üretimi durdurarak zararın bir tarafından dönen, bugünse pazarını Latin Amerika ülkelerine kaydıracağını duyuran Fiat. Burjuva basınının kriz gündemi böyle!

Burjuvazi rahat bir nefes almayı beklerken, uluslararası işçi cephesinde durum nasıl?

İşçilerinin iliğini yeterince kurutmuş ve on binlercesini işten atarak, kitlesel işsizliğe sebep olmuş bu otomotiv devlerine yanıt, GM’nin Sao Jose dos Campos fabrikasındaki metalürji işçilerinden geldi. Geçtiğimiz ay, yayınladıkları bir metinle başta GM işçileri olmak üzere, bütün ülkelerdeki otomotiv işçilerine seslendiler ve uluslararası mücadele birliği için bir çağrıda bulundular.*

Çağrılarında, krizin sorumlusu patronlara ve krizi daha da işçi aleyhine çeviren hükümetlere, sendika liderlerine karşı uluslararası birleşik bir yanıtın gerekliliğinden bahsediyorlar. Yıllardır işçileri bölüp, birbirine düşüren patronlara, hükümetlere karşı işlerimizi, ücretlerimizi, haklarımızı korumak için birleşik bir mücadele çağrısı yapıyorlar. Avrupa’daki GM işçilerinin mücadele derslerine dayanarak, başta tüm GM işçilerini, işyeri temsilcilerini eylemliliğe çağırıyorlar. Bu uluslararası yanıtı yaratabilmek için eylem planımızı tartışabileceğimiz toplantılara davet ediyorlar. Geçtiğimiz aylarda da fabrikalarından 800 bin geçici işçinin işten atılması üzerine iş yavaşlatma haberleriyle adlarını duyduğumuz Sao Jose dos Campos metalürji işçileri iş, ücret ve haklarını garantileyene dek eylemlerini sürdüreceklerini açıklıyor ve krizin faturasını ödemeyeceklerini duyuruyorlar.

Bugün Türkiye’de, Uluslararası Motorlu Taşıt Üreticileri Derneği’nin (OICA) 2005 yılı ana ve yan sanayi istihdam verilerine göre, 230 bin kişi otomotiv sektöründe doğrudan işçi. Bu sektörde ana ve yan sanayinin dışında, yetkili satıcı ve servislerde çalışan 75 bin kişi daha var. Otomotivden dolaylı istihdam yaratan sektörlerde (akaryakıt, ulaştırma, sigorta vs) çalışan işçi sayısına bu işçilerin karınlarını doyurdukları aileleri, çocuklarını da katarsak bu sayının kaç milyona çıktığını söylemeye dilimiz varmıyor. Bir tarafa sektörün başındaki bu asalak patronları koyun, diğer tarafa da milyonlarca işçiyi. Sanırım şimdi, dünyanın öbür ucundaki sınıfdaşlarımızın gönderdikleri bu çağrı daha da anlam kazanıyor. Dünya çapında kriz yaratan patronlara karşı uluslararası mücadele ihtiyacı önümüzde bu çağrıyla yakıcılığını koruyor.

* Çağrı için bakınız:

São José dos Campos Metalürji İşçileri Sendikası, Conlutas (Mücadelenin Ulusal Koordinasyon Birliği), ELAC (Latin Amerika ve Karayip İşçilerinin Mücadelesi). 18 Nis 2009. http://www.litci.org/Ingles/MateriaIN.aspx?MAT_ID=1502

Yazan: Canan Yılmaz (28 Mayıs 2009)