TEKSTİL – İşyerimde son durum: Patronlar:3 – İşçiler:0

Merhaba arkadaşlar; Ben iki katlı bir tekstil atölyesinde çalışmaktayım. Size geçen ay yazdığım mektupta, Ekim ayının 15’inde işyerimde zammın konuşulacağından bahsetmiştim. Şimdi o döneme çok yaklaştık. Ben de iş yerimdeki değişikliklerden sizlere bahsetmek istiyorum.

Bizim işyerinin üç ortağı var. İkisi Türkiye’de, en önemlisi de Almanya’da. Türkiye’de bulunan patronlar alt kattaki özel siparişler ile ilgileniyorlar. Alt kat onlara ait. Üst kat ise, Alman patronun. Bunların üçü sadece üst katta kâr ortaklığı yapıyorlar. Bugüne kadar hiç görmediğim Alman patronu, zam ayı vesilesi ile ilk kez görebilme şerefine kavuştum.

Biz işçilerin, işyerlerimizde beklediğimiz zam büyük değil. Yüzde 2 veya 3’lük bir zammı bekliyoruz. Bugüne kadar hiç verilmeyen yemek ve yol masraflarına dair ise, bir beklentimiz bile yok.

Bizler kıt kanaat geçinirken, patronlar kâr oranlarını daha da yükseltmek için krizi bahane ederek ve işsizlikten söz ederek bizi korkutup, bizleri kendilerine muhtaçmış gibi gösteriyorlar. Bunun için patronlar harıl harıl çalışıp, hiç üşenmeden taa Almanya’dan kalkıp 20 TL’lik bir zammı bile, daha da aşağıda tutabilmek için buralara kadar geliyorlar. Hem de yaklaşık 15 gün burada arkadaşları ile en lüks otellerde kalıyorlar. Günlük masrafları 400-500 TL’yi buluyor. Onlar bizim 20 liralık zammımızı daha da aşağıya çekmek için, bu masrafları hiç de çok görmüyorlar.

Patronlar harıl harıl çalışırken bizler bakmakla yetiniyoruz. Oysa bizim de yapabileceğimiz şeyler var. Hepimiz biliyoruz ki patronlar, bizim yaptığımız işlerden muazzam bir kâr elde ediyorlar. Bizim muhakkak örgütlü bir şekilde çalışmamız gerekiyor. Biz sustukça onlar bizi kendilerine muhtaç etmeye devam edeceklerdir. Ama aslında onlar bize muhtaç.

Patronların bize uygun gördüğü kırıntılara muhtaç kalmayalım. Daha önceden bir araya gelip konuşalım, birlik olalım. Hiçbir patrona inanmayalım. Biz işçilerin sayısı da, işlevi de patronlarınkinden büyük. Bir kez birleşirsek üç patronu da alt ederiz. Çünkü onlar üç, biz ise otuz kişiyiz.