UBER mi, sarı taksi mi?

Söze şöyle başlayalım: Ulaşım temel bir haktır ve olması gereken, devletin bu hizmeti bizlere uygar bir biçimde sunmasıdır. Ve bu sadece çift şeritli yol veya her şehre havaalanından ibaret de değil.

Yakın zamanda hepimizin hayatına giren mobil uygulamalar, varacağımız noktalar arasındaki mesafeyi sermaye sahiplerinin kârlılığı açısından çeşitlendirdi. Bu, sarı taksi kullanmaya mecbur kalanlar için bir çözüm yolu gibi gözükse de, bu uygulamaları geliştiren çokuluslu şirketler bizlerin rahat yolculuğunu değil, kendi kârlarını düşünüyorlar.

Hem şoförleri esnek ve güvencesiz çalışmak zorunda bırakıyorlar hem de talebe göre değişen fiyatlandırma politikasından dolayı, UBER ve benzeri uygulamalar aynı sarı taksiler gibi kriz anlarında astronomik paralar kazanıyorlar.

Peki ya sarı taksiler? Güven vermeyen şoförleri, kazıklanmamak için önceden haritada çalıştığımız yolculuklar… ve bunların yanında devletin taksi plakasını ticari bir borsaya dönüştürmesi ve ulaşımın bir hak değil ticaret aracı olarak gelişmesine zemin sağlaması. Bu karşılaştırmada ne özel sarı taksi ne de UBER ve benzeri oluşumlar bizim için bir çözümdür.

Tekrar ediyoruz, ulaşım temel bir haktır. Hükümet ve yerel yönetimler her vatandaşa eşit ve iyi koşullarda bu imkânı sunmakla yükümlüdür. Ücretsiz kamu toplu taşımacılığının yanı sıra taksi taşımacılığı da kamusal olarak yeniden düzenlenmelidir. Taksi şoförleri taksi mafyalarının eline bırakılmamalı; sabit ücretli, sendikalı ve iş güvenceli kamu çalışanı yapılmalıdır. Ulaşım çalışanlarının çalışma koşulları iyileştirilmeli ve devlet tarafından denetlenmelidir.