Bir sınıf devrimcisi olarak Muhittin Karkın
Muhittin arkadaşı toprağa verdik. Toprağa emanet ettik. Nazımın ifadesiyle arkadaşımız dünyaya elveda dedi, kâinata merhaba diyor. Muhittin arkadaşı tanışmaların en muteberi ve en güzeli olan kavganın ve işçilerin içinde tanıdım. İşçi çalışmaları zor zanaattır. Uzun soluk, istikrar, her şeyden önce güven ve sebat gerektirir. Mayanın tutması ve çalışmanın kök salması, gelişmesi işçilerle ontolojik bir ilişkinin kurulmasına bağlıdır. Bu, ruh ve entelektüel donanım gerektirir. Her işçi çalışması bir kristal gibidir, en ufak bir hata çalışmayı paramparça edebilir.
Muhittin arkadaşla tanışır tanışmaz birbirimize ısındık ve birbirimizi sevdik. Tabii ki bu ilişkinin tutkalı olan İlhan arkadaşın varlığı ilişkinin sıçramalı gelişmesine yol açtı. Bir işçi cehenneminde 4 yıla yaklaşan bir çalışma yürütüldü. İki önemli, uzun soluklu direniş gerçekleştirildi ve bu cehennemde Termokar gibi bir kale inşa edildi. Gerçek manada bu sürecin bütününde işçi demokrasisi işledi. Ve itinayla korundu. Kararların bütününü işçiler aldı ve uyguladı. Çalışma gerçek bir sınıf çalışması hatta siyasal bir çalışma olarak biçimlendi.
Bizler işçi arkadaşlara yoldaşlık yaptık, en fazla tecrübelerimizi paylaştık. Birçok işçi önderiyle birlikte aksamadan yıllarca süren, sistematik, periyodik, acil durumlarda spontan sınıf eğitimleri ve komite toplantılarıyla havzaya müdahale edilebilecek koşullar yaratıldı. Belki de yakın dönem sınıf çalışmalarında bir ilk olan, kesintisiz 6 ay süren, her hafta seminer şeklinde öncü metal işçilere yönelik siyasal eğitim çalışmaları yapıldı. Bütün bu süreçte Muhittin arkadaşla son derece saygılı, birbirine özen gösteren, itinalı davranan, tecrübeleri kolektifleştiren ve komplekssiz bir ilişki ağı kurduk. Zaten bunu becerebilmek, işçi örgütlenmesinin sıçramasını beraberinde getirdi. İşçi arkadaşlarımızla yoldaşlaştık. Kardeş olduk ve birbirimize bağlandık. Radikal kararlar aldık ve hayata geçirdik. Bu süreç arkadaşların hızla gelişmesini ve politikleşmesini sağladı. Duvardaki sarmaşık gibi en olmayacak yerde gerçek bir sınıf çalışmasının nasıl yürütülebileceğinin pratiğini gösterdik.
Çalışmanın sadece bir ayağı sendikal çalışmaydı. Asla uvriyerist bir içerik taşımadı. Biz bildiklerimizi anlattık ve ruhumuzu sürece kattık, işçi arkadaşlarımız da bizi sınıf mücadelesinin ritmi içinde şekillendirdi ve besledi. Bu vurgularım aslında tarihe bir not düşme isteğinden kaynaklanıyor.
Sınıf içinde çalışması 40 yılı bulan ve sınıfın her katmanında faaliyet yürütmüş bir yoldaşınız olarak, bu zamana kadar Muhittin arkadaş kuşağından gelen ve önder konumunda olan hiçbir kimseyi bir fabrika, havza ve sektör çalışmasında görmedim. Ayrıca bir çalışmayı her boyutuyla, uzun yılları kapsayan ve sistematik olarak yürüten ve asla usanmayan, aynı kuşaktan ya da daha sonraki kuşaktan önder konumumda yine başka bir kişi görmedim. Sahada çalışan, işçiyle bire bir temasta olan, direnişte onlarla yan yana oturan, acılarına ortak olan Muhittin arkadaşımız oldu. Bu gerçek manada işçi sınıfı devrimcisi olma özelliğidir. Devrimci komünist önderler böyle yaparlar. Muhittin arkadaş romanlardan çıkıp gelen bir kahraman değildi, gerçek bir devrimcinin nerede olmasını pratiğiyle ve devrimci ısrarıyla gösteren bir yoldaştı.
Bu niteliği onu bence bütün vasıfları yanında müstesna kılan özelliğidir. Hatta vasıflarına mana veren özelliğidir. Ben yoldaşlarına esas mirasının bu olduğunu düşünüyorum. Yani varlığınızı sınıfın içinde kurun, sınıf içinde çalışmayı stratejik bir çalışma olarak ele alın, sınıfın tarihsel rolüne inanın ve sınıftan öğrenmeyi unutmayın… Zaten bu yapıldığında gerçek manada bir enternasyonalist olunur ve devrimci bir ruh inşa edilebilir. Sınıf mücadelesinin ritmi yakalanabilir.
Yoldaşlar, Muhittin arkadaş bize ideolojik- teorik, politik- pratik olarak manamızın sınıfın içinde olduğunu ve onun içinde mana kazanabileceğimizi söylüyor.
Yoldaşa sözümüz olsun devrimci komünistler olarak işçi sınıfının içinde ve kavganın ateşinde var olacağız.
Hoşçakal yoldaş…
Gözün arkada kalmasın…
Yorumlar kapalıdır.