Birlik olursak…

Merhaba ben tekstil işçisiyim. Yaklaşık dört aydır mümessil bir firmada çalışıyorum. İşe başladığımda patronumuz cumartesi çalışılmadığını, hafta içi ise saat 6’ya kadar çalışıldığını söyledi. Ama öyle olmadı. Cumartesi günleri de dahil bazen gece 5’lere kadar çalışıyorum. Mesai parası almak yerine bol bol azar işitiyoruz. Maaşlarımıza zam isteyemiyoruz, patron bu konuda yanına dahi yaklaştırmıyor.

Ofiste 10 kişiyiz fakat yaptığımız iş 20 kişinin yapabileceği kadar zor ve sorumluluk istiyor. Biz her türlü sorumluluğu alıyoruz eve kaçta gittiğimizi umursamıyoruz sadece emeğimizin karşılığını istiyoruz. Bütün ısrarlarımız karşılığında zam yapmayı ancak yemek için verilen yemek fişlerini iptal ederek yaptı. Kurnaz patronumuz yemek fişlerini iptal ettiğinde “bunu zam adına yaptım” dedi. Biz 10 kişi patronumuza senede 6 trilyon para kazandırıyoruz ve bunun çeyreğinin çeyreğini bile alamıyoruz.

Şu anda ne yol ne yemek parası veriliyor, sadece ucuza gecelere kadar çalışıp sorumluluk almamız isteniyor. İşten ayrılamıyoruz çünkü başka bir yerde de aynı sorunların olacağını biliyoruz. Kaderci değiliz fakat buna zorlanıyoruz. Umudunu kesen çalışma arkadaşlarım bu duruma alışkın oldukları için artık eskisi gibi patronun karşısına çıkmıyor. Aslında hep beraber toplanıp konuşmayı da henüz denemedik, çünkü bazı arkadaşlarımız patronumuzun gözüne batmak ve işten atılmak istemiyor. Bu da toplanıp konuşmamızı bile zorlaştırırken patronumuzun da işini kolaylaştırıyor, bir süre daha zamı erteleyebiliyor. Halbuki bu o kadar da zor değil.

Eğer bizler ısrarcı olursak ve mücadele edersek arkadaşlarımız tarafından imkansız görünen bu durumun aslında mücadeleyle imkansız olmadığını ve belki de birçok kişiye anlatarak örnek olunabileceğini gösterebiliriz. Benim önerim ilk başta iş yavaşlatmak oldu. Böylece bizler olmadığımızda patronun aslında bir hiç olduğunu kanıtlamış olabiliriz. Ancak birlik olursak bu durumun üstesinden gelebileceğimize inanıyorum. Bizler hakkımız olan emeğimizin karşılığını istiyoruz ve alacağız.