TEKSTİL – Uzun zamandan sonra

Merhaba Arkadaşlar, Uzun bir süre işsiz kaldıktan sonra iş bulabilen şanslı birkaç insandan biriyim.

Ben elyaf üretim fabrikasında muhasebe elemanı olarak işe başladım. İlk günlerde iş bulduğum için çok sevinmiştim; fakat işe başladıktan sonra sevincim kısa sürdü. Çünkü işçi arkadaşlarla konuştuğumda şubat ayından sonra avansların kalktığını, maaş ödemelerinin aksadığını (iki aydır maaş alamıyorlar), hatta hâlâ eylül ayının maaşlarını, mesailerini ve yol paralarını vermediklerinden dem vurdu. Fabrikada üretimi yapan 12 işçi var. Bu arkadaşlar haftanın en az üç günü gece saat onlara kadar mesaide yoğun tempoda çalışıyorlar. Firma sürekli yeni siparişler alıyor ve fazlasıyla para kazanıyor. Ama öğrendim ki patronlar şubattan sonra krizi bahane ederek işçi maaşlarıyla yeni işyerleri açarak ve borsaya para yatırarak farklı alanlarda yatırım yapıyor çünkü sadece elyaf üretim değil aynı zamanda patronların kumaş ve boya fabrikaları da mevcut. Dikkatimi çeken diğer bir olay da iki işçi arkadaş fabrikada kalıyor akşam yemeklerini öğlen çıkan yemekten ayırıyorlar ve o yemekler akşama kadar soğuyor; onlara akşam için neden yeni yemek istemediklerini sorduğumda yemekçinin iki kişi için yemek getiremeyeceğini söylemişler. Borçları ve krizden dolayı bu duruma katlanmak zorunda olduklarını ve fazla da üstelemediklerini açıkça ifade ettiler.

Üstelik patron her anlamda uyanık davranıyor. İşçilere işlerinin dışında temizlik ve getir götür işleri yaptırıyor ve bu yoğun çalışma şartlarında dahi yeni işçi almak yerine fazla mesaiyi yaptırarak tüm sömürü sistemini fazlaca yaşattırıyor.

Kriz ve işsizlik korkusu biz işçileri o kadar sindirmiş durumdaki tüm bu yaşananlar karşısında dâhi sesimizi çıkartamıyor mücadele edemiyoruz.

Hâlbuki ancak mücadele edersek ve örgütlü olursak emeğimizin karşılığını alabiliriz.