Arjantin’de Sol Cephe’nin seçim zaferi: 900 bin oy ne anlama geliyor?

Ağustos ayı başında Arjantin’de gerçekleştirilen parlamento seçimlerinin ilk basamağında Partido Obrero – İşçi Partisi-, PTS -İşçilerin Sosyalist Partisi- ve İzquierda Socialista -Sosyalist Sol- tarafından oluşturulan FIT “İşçilerin Sol Cephesi” 900 binin üzerinde oy toplayarak büyük bir politik zafere imza attı.

Seçimler için ülke genelinde 19 bölgede aday gösteren FIT’in beklentilerin hayli üstünde bir düzey olan %4’lük oy oranlarına erişerek seçimlerin ikinci basamağı için ülkenin dördüncü politik gücü konumuna yerleşmesi son derece önemli. Zira bu gelişme hem ulusal ölçekte hem de uluslararası ölçekte ciddi bir yansıma bulacağa benziyor.

Seçim sonuçları hem Kirchner yönetiminin devrimci Troçkizm’in önünü kesebilmek için parlamento’dan kısa bir süre önce geçirdiği seçim yasası ve %1.5’lik baraj girişiminin birleşerek aşıldığını, hem de Peronizm’in ülkeyi ABD tarzı iki partili bir diktatoryaya -Radikal Parti ve Peronistlerden oluşan- mahkum etme girişimlerinin şimdilik boşa çıkartıldığını ortaya koydu.

Öte yandan, bu seçim başarısını uzun zaman sonra ilk kez dünya çapında devrimci sola gösterilen yığınsal bir destek olarak okumak gerekiyor. Bu desteğin iki önemli nedeni söz konusu; ilki ülkede uzun yıllardır iş başında olan “Kirchner modeli” ve Peronizm’in temsil ettiği neoliberal politikaların ülkeyi gerçek bir sosyal yıkımın eşiğine getirmiş olması.

Özellikle son dönemde Kirchner yönetimince uygulamaya konan ve demiryollarından ağır sanayi fabrikalarına uzanan özelleştirme dalgası, toplumde büyük tepki yaratan asgari ücretlilere yönelik vergilendirme yasası, sosyal güvenlik kurumunda emekliler için ayrılmış bütçenin dış borç ödemeleri için kullanılmış olmasıyla patlayan skanda,l vb. birikim, yaklaşık 4 milyon oy kaybeden Peronizm ve merkez sol açısından tam bir cezalandırmaya ve seçim hezimetine dönüştü. Bu çerçevede Ekim ayında gerçekleştirilecek ikinci basamak seçimlerle birlikte, ülke tarihinin en yoğunlaşmış siyasi krizlerinden biriyle karşılaşmanın hayli olası olduğunu vurgulamak gerekiyor.

FIT’in elde ettiği %4’lük seçim başarısının ikinci boyutu ise Arjantin işçi hareketi içinde hayli köklü bir geleneğe sahip Troçkist hareketin değişik unsurlarının, ortak bir seçim programı doğrultusunda birleşebilme kapasitesini göstermiş olması. Zira FIT deneyimi, dünya düzeyinde yaşanan büyük ekonomik kriz süreciyle beraber Ortadoğu’dan Afrika’ya ve Latin Amerika’dan Avrupa’ya sıçrayan seferberlikler dizgesinin en can alıcı sorunlarından ikisine; birleşik mücadele imkanı ve program sorununa berrak bir örnek teşkil ediyor. Tabir caiz ise, Arjantin emekçileri Peronizm’in sol popülizmi karşısında yıllardır kaldıkları seçeneksizliği FIT ile aşabilmiş olmayı, 900 bini aşkın oy ile ödüllendirmiş oldu.

Uluslararası ölçekte ise bu seçim başarısı, 2002 yılında Fransa’da Troçkist yapılar olan LO – İşçi Mücadelesi- ve LCR – Devrimci Komünist Birlik- tarafından oluşturulan seçim ittifakının Fransız emekçilerince %6’lık bir oy oranıyla sahiplenilmiş olması deneyiminin ardından, yeni bir düzeyi temsil ediyor. FIT deneyimi uzun yıllardır reformist aygıtlarca burjuva emperyalist çözümlerin hegemonyasına terk edilmiş işçi sınıfının ve yoksul yığınların bağımsız bir güç olarak sahneye çıkışının, ekonomik yıkıma karşı mücadele ve taleplerin sistematikleştirilerek birleştirilmesinin örnekleri.

Tüm dünyada yaygınlaşan seferberlikler, Troçkist hareketin öteden beri savunageldiği “Geçiş Programı” anlayışına uygun taleplerin geniş yığınlar nezdinde kabul görmeye başladığını ortaya koyuyor. Bu açıdan Cephe’nin Arjantin genelinde bir politik referansa dönüşmüş olması nedensiz değil.

Sol Cephe ekenomik yıkımın ezip geçmekte olduğu tüm kesimlere 10 maddede somutlanan bir acil talepler programı sunuyor:

İşçi ailesinin geçimi için yeterli düzeyde bir asgari ücret (5000 peso)!

Ücretlerde eşel mobil (oynak merdiven)! İşsizliğe karşı çalışma sürelerinin kısaltılması yoluyla işlerin paylaştırılması doğrultusunda mücadele!

Güvencesiz ve esnek çalışmaya son verilmesi!

Dış borcun ödenmemesi!

Banka ve finans kuruluşlarının, petrol sektörünün, madenlerin, telekomünikasyon, doğal kaynaklar ve tarım ürünleri dış ticaretinin tazminatsız kamulaştırılması!

Demiryollarının işçi denetiminde kamulaştırılması!

Başta yakınlarda katledilen Mariano Ferreyra olmak üzere tüm siyasi katliamların sorumlularının yargılanması ve cezalandırılması!

Latin Amerika’nın sosyalizm temelinde birliği!

Arap devrimlerinin savunusu!