Kasım’da gerçekleşen Viyana görüşmelerinin ardından rejim ve muhalefet temsilcilerinin katılmasının öngörüldüğü ve etrafında büyük bir gürültü koparılan Cenevre III buluşması, hedeflenen tarihten 4 gün sonra, 29 Ocak’ta başladı. Suriye’deki iç savaşa bir “diplomatik çözüm” bulma iddiasına sahip buluşma, ABD ve Rusya’nın öncülüğünde gerçekleşiyor. Buluşmanın yol haritası Viyana görüşmelerinde çizilmişti: Esad’ın konumu belirsiz bırakılırken, 6 ay içinde bir geçiş hükümeti kurulması ve 18 ay içerisinde serbest seçimlere gidilmesi.
Suriye’ye müdahil olan emperyal ve bölgesel güçler, her biri kendi ihtiyaçları ve öncelikleri doğrultusunda, Suriye’de bir an evvel “diplomatik çözüm” sağlanmasından yanalar. ABD, “öncelikli hedef” belirlediği IŞİD karşısında, rejim ve muhalefetin bir şekilde anlaşmaya vararak savaşı IŞİD’e karşı sürdürmelerini arzuluyor. AB ülkeleri, mülteci akınından kurtulmak için “gerekirse bir süreliğine Esad’ın iktidarda kalmaya devam edeceği” bir anlaşmaya razı olarak, bir an önce iç savaşın son bulması ve bu arada mümkünse IŞİD’in tasfiye edilmesi derdinde. Yeni bir ekonomik krizin eşiğindeki Rusya, bölgedeki çıkarlarının garantörü Esad rejiminin meşru bir aktör olarak tanınmasının ardından, Suriye’nin yeni bir Afganistan’a dönüşmeden kendisi için en uygun anlaşmanın hızla elde edilmesi amacında. Suudi Arabistan-Türkiye-Katar üçlüsü ise, Rus bombardımanın başlamasının ardından kaybettiği inisiyatifi, masada telafi etmenin peşinde.
Bu sırada, rejim ve Rus bombardımanı altında her gün onlarca Suriyeli hayatını kaybetmekte; yüz binlerce kişi, kuşatma altındaki şehir ve kasabalarda “ya teslim ol ya açlıktan öl” dayatması altında hayatta kalma çabasında; on binlerce kişi hapishanelerde rehin olarak tutulmakta. Suriye’deki barışçıl devrimi kanlı ve topyekûn bir savaşa dönüştüren Esad rejimi, şimdi “barış görüşmelerinin” meşru ve yükselen aktörü konumunda. Cenevre III görüşmeleri, Suriye’de karşıdevrim cephesinin bileşeni olan emperyal ve bölgesel güçlerin, farklı öncelik ve çıkarlarına rağmen, ortak bir stratejide buluştuğunu bir kez daha teyit ediyor: Suriye’nin halkının diktatörlük rejimine karşı başlatmış olduğu özgürlük mücadelesinin boğazlanması ve “istikrar”ın garantörü olan rejimin (Esadlı veya Esadsız) devamlılığının garanti altına alınması. Suriye halkını mezbahaya sürükleyen ve beş yıl önce başlayan özgürlük mücadelesini “terörizme karşı savaş” çerçevesine hapsetmeye çalışan Cenevre buluşmasını, “diplomatik çözüm” görüşmeleri olarak sunmak, ancak karşıdevrim cephesinin yeni bir güldürüsü olabilir; Suriye halkının kanlı trajedisi üzerinden yükselen ucuz bir güldürü.
Cenevre III görüşmelerinin hiçbir sonuca varmayacağı, ilk günün ardından bizzat düzenleyicileri tarafından ifade edilmeye başladı. BM Suriye Özel Temsilcisi Staffan de Mistura, buluşmayı “düşük profilli görüşmeler” olarak adlandırmaya başlarken, temel hedefin “tarafların masada kalması” olduğunu itiraf etti. Fakat rejimin ve Rus bombardımanın bu süreçte yoğunlaşması ve Halep’in kuşatılması yönünde rejimin ilerlemesi, bu “hedef”in dahi gerçekleştirilememesine neden oldu. Böylece, Suriye halkının özgürlük mücadelesinin düşmanları tarafından düzenlenen buluşmadan, Suriye halkı adına hiçbir olumlu gelişme çıkmayacağı, böylece birinci ağızdan onaylanmış oldu.
Suriye’de beş yılın ardından gelinen noktada, Suriye halkının özgürlük ve onurlu bir yaşam taleplerine yanıt üretecek kolay ve kısa vadeli bir çözüm bulunmuyor. Bu zorlu yolda öncelikle, emperyalizmin ve Rusya’nın Suriye halkı üzerindeki bombardımanları durmalı ve Esad rejimine doğrudan veya dolaylı olarak verdikleri destek son bulmalı; İran ve Hizbullah’ın Suriye’deki işgali sona ermeli; Suudi Arabistan-Türkiye-Katar radikal İslamcı-cihatçı güçlere verdiği desteği çekmeli; Ankara, Rojava’ya dönük düşmanca politikalarını sonlandırmalıdır. Suriye’de barışın önkoşulu Suriye emekçi halkının diktatörlük rejimine karşı başlattığı mücadelenin zaferinden ve bu doğrultuda, bu mücadele üzerindeki kuşatmanın kaldırılmasından geçmektedir.
Yorumlar kapalıdır.